Wraz z świętem Jezusa Króla Wszechświata kończy się kolejny rok liturgiczny C . Nadchodzący rok liturgiczny jest rokiem A . Nowy rok liturgiczny rozpoczynamy adwentem nazwa adwent poczodzi z języka łacińskiego i oznacza przyjście, okres ten trwa cztery niedziele, w naszym kościele pojawią się cztery świece, każda jedna świeca symbolizuje jedną niedzielę, świece będą zapalane pokolei wraz z mijającymi niedzielami. W okresie adwentu kapłan zakłada ornat w kolorze fioletowym, który symbolizuje pokutę, przygotowania się, adwent jest to czas pojednania się ludzi z Bogiem, to także czas w którym chrześcijanie mają uświadomić sobie, że oczekują na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Tradycją w Kościele Katolickim jest odprawianie mszy świętej o świcie, msze te nazywa się roratami, są to msze ku czci Maryii Panny, na pamiątkę tego, że przyjęła dobrą nowinę od archanioła Gabriela zwiastującego, że zostanie Matką Syna Bożego. Na temat adwentu więcej informacji w rozwinięciu...
Adwent - Przyjście Pańskie: czas cztero, lub około czterotygodniowy przed świętem Bożego Narodzenia. Dawniej adwentem sam dzień Bożego Narodzenia zwano, odkąd się i rok kościelny zaczynał; a to już dla tego, że w tym czasie przypada zimowe przesilenie dnia z nocą, albo też raczej, że dzień ten, 25 Grudnia, był przyjściem na świat słońca sprawiedliwości, dniem narodzenia się Jezusa Chrystusa. W tym znaczeniu, mszał mozarabski i Lanfranc w swoich ustawach, niedziele poprzedzające Boże Narodzenie nazywają dominicae ante Adventum. Hymny Św. Ambrożego, ułożone na Boże Narodzenie, noszą też tytuł: de adventu Domini. Adwent się liczył i liczy w różnych kościołach różnie: w wielu miejscach zaczynał się na drugi dzień po św. Marcinie i tak pozostał zwyczaj dawnych ucztowań na gęsi pieczonej; dzisiaj od tego czasu poszczą na wschodzie, a na zachodzie w kościele mediolańskim i w niektórych zakonach św. Franciszka. W powszechnym Kościele dziś się zaczyna adwent od niedzieli bliższej św. Andrzeja, a jeśli to święto przypadnie w niedzielę, niedziela ta będzie pierwszą adwentu. Co się tyczy postu, w niektórych miejscowościach i u nas, na wzór greckiego kościoła, siedem dni w adwencie poszczą, niektórzy dziewięć, lecz z prawa tylko obowiązują środy i piątki, na miejsce zniesionych przed świętami wigilii, przez breve Piusa VI w r. 1775, tu przeniesione. Z pierwszą niedzielą adwentu, wedle rachuby powszechnej, zaczyna się rok kościelny, jak widać ze mszału i brewiarza rzymskiego. Cztery niedziele adwentu są jakby cztery tysiące lat świata starożytnego, względem przyjścia Mesjasza: w tym duchu ułożone jest całe na ten czas nabożeństwo. Na Podlasiu w czasie adwentu, zwłaszcza wieczorem i rano, młodzież wiejska wybiera na ligawkach proste lecz przejmujące tony. Zwyczaj ten zdaje się mieć stosunek z onemi słowy pisma: Canite tuba Sion; a lud nasz rzewnie tłumaczy sobie, że się w adwencie sąd ostateczny, na kazaniach i ewangeliach przypominany, kiedyś odbędzie, i że te ligawki przypominają trąbę archanielską. W wielu też stronach naszego kraju jest chwalebny zwyczaj, że każdy prawie w ciągu adwentu będzie u spowiedzi, jak na Wielkanoc i że za ustaniem wesołych rozrywek, wszyscy się pobożnym rozmyślaniom oddają. Pierwsze ślady adwentu spotykamy w jednej z ustaw soboru saragoskiego w r.. 380; wyraźniejsze jednak dowody jego starożytności pochodzą z V i VI wieku.